Toen Marie-Lèa (26) in 2011 een zwarte man zag voguen, wist ze niet wat ze meemaakte. Gepijnigd door een loyaliteitsconflict en een laag zelfvertrouwen, duurt het jaren voordat ze zelf op een ball staat. De jonge creatieveling is nu vastberaden om naam voor zichzelf te maken als voguer én actrice. Haar grootste concurrent? Zichzelf.
“Ik heb een grote persoonlijkheid. Als ik ergens binnenkom, dan zal iedereen het weten”, stelt Marie-Lèa. Toch was het toen ze opgroeide lastig om thuis volledig zichzelf te zijn. “Ik was altijd bij vrienden, om mijn thuissituatie te ontvluchten. Ik ben de jongste uit een Dominicaans gezin met alleen maar oudere broers. Het is mijn familie en ik hou van ze, maar er zijn gewoon geen raakvlakken als het gaat om carrièrekeuzes en hoe je in het leven zou moeten staan.”
Als Marie-Lèa in 2011 een zwarte man ziet voguen op een ball, zet dat haar wereld op z’n kop. “Ik zag hem vrouwelijk bewegen en was zo erg onder de indruk daarvan”, vertelt ze. De stap naar haar eigen moment op de runway komt niet gelijk. “Het duurde nog zo’n vijf jaar voordat ik iemand uit de scene durfde aan te spreken om te vragen hoe ik kon leren voguen. Ik wilde voorheen mijn familie niet ten schande maken en had nog niet geleerd om voor mijzelf op te komen.”
Marie-Lèa vond bij de Kiki House of Angels de gemeenschap, het respect en positieve energie waar ze lang naar op zoek was geweest. “Ik kwam daar queer-, poc en zwarte mensen tegen en voelde gelijk een connectie. Ik mocht mezelf zijn en ik werd voor het eerst echt gezien.”
Op de runway verandert Marie-Lèa in haar alter ego Karmella Angels Garçon, iemand die doet wat ze wil en speels en fun is. Als Karmella weet Marie-Lèa haar plek in de Nederlandse ballroom scene te claimen, en daarbuiten merkt ze dat die ontwikkeling een positieve invloed heeft op haar houding. “Ik heb het gevoel dat Karmella wat stoerder is, maar Marie-Lèa is ook aardig goed op weg”, vertelt ze. “Ik zou mijzelf zoals ik nu ben vroeger niet hebben aangesproken, ik had vooral van een afstand met bewondering gekeken.”
Mede dankzij haar groeiende zelfvertrouwen verlaat Marie-Lèa in 2018 haar ouderlijk huis en trekt ze in bij een vriend. In die periode wordt ze steeds bekender in de Nederlandse ballroom scene en investeert ze ‘voor het eerst echt’ in haar innerlijke groei. “Ik heb sinds een half jaar mijn eigen plek en ben een beetje beduusd van alle goede dingen die nu op mijn pad komen”, vertelt de voguer.
Als ik opmerk dat haar dromen werkelijkheid zijn geworden, wordt ze even emotioneel. “Het was niet zonder slag of stoot, maar ik leef nu inderdaad de droom van de Marie-Lèa van 10 jaar geleden, de Marie-Lèa van 2011. Alles wat ik hoopte en zo graag wilde, dat leef ik nu” vertelt ze. “Ik heb nu zelfs een echte acteerrol gehad in een film (Marie-Lèa is een van de hoofdrolspelers in de korte film Viral, red.). Ik was nog nooit zo blij geweest om op vijf uur ’s ochtends wakker te worden, want de reden was nu mijn werk als actrice.”
Marie-Lèa staat tegenwoordig positiever en liefdevoller in het leven en laat haar imposter syndroom niet de baas zijn over haar dromen. Dankzij die houding lukte het haar ook om naar de auditie te gaan. “Ik heb het gevoel dat ik het aan de Marie-Lèa van 10 jaar geleden verplicht ben om mijn leven volledig te leven. Het is echt werk, maar ik probeer elke dag de keuze te maken om liefdevol en uplifting naar mijzelf toe te zijn. Consistency is key.”
“Ik begon mezelf de vrijheid van in het nu leven te gunnen. Ik kan als mens voelen, het leven ervaren. Ik kan naar vogue practise gaan en aan tafel zitten met vrienden en samen lekker eten en urenlang van elkaars gezelschap genieten. What more do you need? Dankbaarheid”, vertelt ze met een glimlach. “En voor de Marie-Lèa van 2031 hoop ik dat ze een gezin heeft en een gevestigde naam in de acteerwereld is. En dat ze een legendary mother van een ballroom House is die zich ontfermt over kinderen die dezelfde dingen als ik hebben meegemaakt. De Marie-Lèa van 2031 zal een full circle moment beleven en daar ben ik nu al mee bezig.”
